Analiza obowiązujących przepisów w zakresie zimowego utrzymania chodników przy drogach powiatowych jak również orzecznictwa sądowego prowadzi do ugruntowanego stanowiska zarządcy drogi, że obowiązek sprzątania chodników leży po stronie właścicieli wszystkich nieruchomości bezpośrednio z nimi sąsiadujących. Kieruje się przy tym zasadą równości społecznej oraz opiera się na wykładni celowościowej, a nie gramatycznej przepisów art. 5 ust. I pkt. 4 ustawy o utrzymaniu czystości w gminach (Dz. U. z 2017 r. poz. 1289, z późn. zm.) - „właściciele nieruchomości zapewniają utrzymanie czystości i porządku przez uprzątnięcie błota, śniegu, lodu i innych zanieczyszczeń z chodników położonych wzdłuż nieruchomości, przy czym za taki chodnik uznaje się wydzieloną część drogi publicznej służącą dla ruchu pieszego położoną bezpośrednio przy granicy nieruchomości". Wynika z tego, iż przez chodnik, położony bezpośrednio przy granicy geodezyjnej nieruchomości, rozumieć należy chodnik biegnący wzdłuż granicy tej nieruchomości, w związku z czym jakiekolwiek oddzielenie tego chodnika od granicy nieruchomości innym gruntem, np. trawnikiem (zielenią) nie zwalnia właściciela sąsiedniej nieruchomości od obowiązku utrzymania go w czystości i porządku.
Powyższe stanowisko potwierdza wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 27 marca 2007 r., sygn.: I ACa 1542/06. w którym czytamy m.in. iż przy wykładni użytego w art. 5 ust. 1 pkt. 4 u.c.p.g. pojęcia "bezpośrednio" należy uwzględniać podejście funkcjonalne i kontekst potoczny, przez co należy rozumieć, że chodnikiem położonym bezpośrednio przy nieruchomości jest także chodnik, znajdujący się niedaleko (w bezpośredniej bliskości) od granicy tej nieruchomości, zwłaszcza wówczas, gdy między tym chodnikiem a nieruchomością sąsiednią nie ma już żadnych innych nieruchomości, których właściciele w pierwszej kolejności mieliby obowiązek jego utrzymania we właściwym stanie.
